در فروبسته ترين دشواري ،
در گرانبارترين نوميدي ،
بارها بر سرخود ، بانگ زدم :
- هيچت ار نيست مخور خون جگر ،
دست که هست !

(فريدون مشيري)

قدوم هميشگي مجازيتان سبز و استوار!!!

قدم رنجه بفرمائيد!!